- άμβωνας
- Το βήμα από το οποίο συνήθως κηρύσσουν στην εκκλησία οι ιεροκήρυκες και διαβάζεται το Ευαγγέλιο. Αρχικά στηριζόταν σε κίονες ή σε συμπαγή βάση και η άνοδος γινόταν από ένα ή δύο σκαλοπάτια. Στις πρώτες χριστιανικές εκκλησίες χρησιμοποιήθηκε κυρίως για το κήρυγμα, την ανάγνωση των ιερών κειμένων και για τον χορό των ψαλτών. Από τον 4o αι., όταν άρχισαν να χτίζονται οι μεγάλες βασιλικές, ο ά. είναι συνήθως μαρμάρινη ή πέτρινη εξέδρα, κάποτε και ξύλινη, σε σχήμα κυκλικό ή πολυγωνικό, και διακοσμείται με γλυπτά, χρυσό, άργυρο και πολύτιμους λίθους. Στους ορθόδοξους ναούς, πάνω από τον ά. υπήρχε συνήθως και κουβούκλιο, που ονομαζόταν ουρανός, γιατί στον γαλάζιο κοίλο του είχε ζωγραφισμένα άστρα. H θέση του ά. δεν ήταν καθορισμένη με ακρίβεια: στην αρχή ήταν στο μέσο του ναού (μοναδικό δείγμα αυτού του είδους που σώζεται είναι ο ά. της βασιλικής της Καλαμπάκας, του 14ου αι.)· αργότερα τον τοποθέτησαν προς τα αριστερά, απέναντι από τον δεσποτικό θρόνο.
Περίφημος ήταν ο ά. της Αγίας Σοφίας στην Κωνσταντινούπολη, στο κέντρο του ναού, κατασκευασμένος από ονυχίτη λίθο, με χρυσοποίκιλτο κουβούκλιο και δύο κλίμακες. Στηριζόταν σε κίονες που είχαν επενδυθεί με ασήμι και άστραφτε από τα ποικιλόχρωμα μάρμαρα και τους πολύτιμους λίθους. Σε αυτόν μπορούσαν να ανεβούν ταυτόχρονα αρκετά πρόσωπα και χρησιμοποιήθηκε όχι μόνο για το κήρυγμα, αλλά και για την αναγγελία νικών, αυτοκρατορικών διαταγών, εκκλησιαστικών θεσπισμάτων και μεγάλων ειδήσεων. Αξιόλογοι είναι και οι ά. του Αγίου Μηνά και της Αγίας Σοφίας στη Θεσσαλονίκη. Σήμερα, από τον ά. διαβάζεται το Ευαγγέλιο τοποθετημένο στο ομοίωμα περιστεράς με ανοιχτά φτερά, που βρίσκεται στο μέσο του, γίνεται το κήρυγμα και η ανάγνωση εγκυκλίων προς τους πιστούς.
Στη Δύση υπήρχαν συχνά δύο ά., συμμετρικά τοποθετημένοι στα πλάγια· ο δεξιός χρησίμευε για την ανάγνωση του Ευαγγελίου και ο αριστερός για την ανάγνωση του Αποστόλου. Σιγά-σιγά οι ψάλτες αποσύρθηκαν από τον ά. σε ειδικό χώρο. Από τους σπουδαιότερους ά. που σώζονται στη Δύση είναι ο διώροφος του Αγίου Μάρκου της Βενετίας και οι ονομαστοί ρομανικοί των καθεδρικών του Σαλέρνο και του Ραβέλο.
Ρομανικός άμβωνας, πιθανώς του 12ου αι., στη βασιλική του Σαν Τζούλιο, στη λίμνη Όρτα της βόρειας Ιταλίας (φωτ. Igda).
Ο άμβωνας των χριστιανικών χρόνων, ημικυκλικός ή πολυγωνικός, είναι συνήθως τοποθετημένος ψηλά, σε κίονα της αριστερής κιονοστοιχίας με ελικοειδή σκάλα. Στη φωτογραφία, ξυλόγλυπτος άμβωνας του Αγίου Γεωργίου Ζαγοράς Πηλίου (φωτ. Παπαχατζιδάκη).
* * *ο (Α ἄμβων, -ωνος)νεοελλ.-μσν.το βήμα στους χριστιανικούς ναούς, από όπου ο διάκος διαβάζει το Ευαγγέλιο και ο ιεροκήρυκας κηρύσσει τον θείο λόγομσν.το γυναικείο αιδοίοαρχ.1. κάθε τί που υψώνεται και προεξέχει2. φρύδι, ράχη βουνού3. τα εξογκωμένα χείλη ποτηριού, πιάτου ή άλλου αντικειμένου ή κτηρίου.[ΕΤΥΜΟΛ. Τεχνικός όρος, αβέβαιης ετυμολογικής προελεύσεως. Είναι πολύ πιθ. να πρόκειται για δάνειο (πράγμα που ισχύει συχνά για τους τεχνικούς όρους), αλλά η άποψη αυτή παραμένει αναπόδεικτη. Κατ' άλλη άποψη (γνωστή ήδη στους αρχαίους), η λ. είναι πιθ. να συνδέεται με το ρ. ἀναβαίνω, εφόσον συνήθως υποδηλώνει την έννοια τού ύψους. Την άποψη αυτή εξάλλου ενισχύει και η γλώσσα τού Ησυχίου «ἀνάβωνεςβαθμοῦ εἶδος». Η λ. ἄμβων απαντά συνήθως και με τον ιωνικό τ. ἄμβη. Με τη λ. ἄμβων πιθ. να συνδέεται επίσης και το ουσ. ἄμβιξ.ΠΑΡ. μσν. ἀμβωνίζομαι].
Dictionary of Greek. 2013.